ارزیابی نتایج جراحی به روش تهاجمی کمتر در درمان تنگی های ستون مهره های کمری

چکیده مقدمه: تنگی، شایع ترین بیماری ستون مهره های کمری در افراد بالای 65 ساله است و احتمال نیاز به جراحی با افزایش سن بیشتر می شود. اساس تمام این اعمال جراحی، رفع فشار از روی عناصر عصبی با حداقل ایجاد آسیب و بی ثباتی است. تغییر از لامینکتومی گسترده معمول به لامینوتومی محدود با حداقل دستکاری نسج نرم، گامی در جهت پیشگیری از بی ثباتی ثانویه مهره های کمری است. هدف: ارزیابی پیامد جراحی به روش تهاجمی کمتر با روش نمره گذاری معتبر در درمان بیماران دچار تنگی ستون مهره های کمری. مواد و روش ها: این تحقیق توصیفی با جمع آوری اطلاعات و به روش گذشته نگر بر 50 بیمار دچار تنگی مقاوم به درمان های طبی انجام شده است. همه بیماران به روش لامینوتومی با ایجاد پنجره جراحی شده و به طور منظم 5/3 سال (با دامنه 2 تا 8 سال) پس از جراحی پی گیری شدند. نتایج جراحی به روش نمره گذاری آنالوگ چشمی و نمره گذاری عملکردی تشریحی- اقتصادی پرولو و همکاران ارزیابی شد. برای تعیین بی ثباتی از معیارهای وایت و پنجابی بکار رفت. نتایج: پس از جراحی، میزان درد کمر و ناتوانی در بیماران، کاهش قابل توجه نشان داد. در 82% بیماران نتیجه عالی یا خوب بدست آمد ولی 6 درصد آنها دچار بی ثباتی رادیولوژی ثانویه ولی بدون علایم بالینی شدند. لنگش متناوب و درد ریشه ای به ترتیب در 100 و 94% بیماران از بین رفت. نتیجه گیری: روش جراحی رفع فشار از روی عناصر عصبی با لامینوتومی و پنجره سازی همراه با برداشتن سطح زیرین مفاصل فاست، روشی بی خطر و همراه با عوارض کم بی ثباتی ثانویه است و در ضمن احتمال نتایج عالی و خوب طولانی مدت آن بالاست. فقط در بیمارانی که قبل از عمل دچار بی ثباتی ثابت شده در بررسی های رادیولوژی باشند، باید در زمان جراحی، جوش دادن مهره ها نیز انجام شود.